Europees Muziekfestival voor de Jeugd

Voor het eerst ontvingen we 2 gastkoren en deden we zelf met 2 groepen mee aan het festival. Zowel het kinderkoor als het jeugdkoor ontvingen een eerste prijs. Belangrijker nog zijn de vele vriendschappen die gesloten werden.

Het was reeds snel duidelijk dat Kiliana op eenzelfde golflengte zat als het jeugdkoor uit Waren.

Onze koorleden popelen dan ook om terug naar Waren te gaan. In de aanloop naar het festival mochten we rekenen op wel wat persbelangstelling. Jos Meekers schreef een uitgebreid artikel in het parochieblad en het Laatste Nieuws publiceerde bijna een halve pagina over de opvang van onze gastkoren. Het koor Harmat uit Boedapest leek wel een metamorfose te hebben ondergaan want niets klonk nog als een aantal jaren geleden.

Het publiek stond werkelijk aan de zijde van Kiliana want 2x mochten we zowat voor een stampvolle kerk zingen. Tijdens het juryoptreden in de kerk van de Grote Heide moesten we ongeveer 10 min wachten vooraleer we konden beginnen daar het publiek bleef binnenstromen. Het verbroederingsconcert (voor gasten en gastouders) was aangenaam en vooral het dansen en het optreden van Julie nadien vielen in de smaak.

Zaterdag 1 mei

Ik kan niet zeggen dat ik echt geslapen heb de afgelopen nacht. De zenuwen zijn overal aanwezig. Alles staat gereed en wordt naar de auto overgebracht, alleen… Er wordt goed gerepeteerd en naargelang de dag vordert word ik rustiger. Bijna is het tijd voor het juryoptreden. Even omkleden… Blijkt dat mijn kleren netjes gestreken tegen de keukendeur zijn blijven hangen. Gelukkig is de mama van Antje en Lore aanwezig in deftige kleren waardoor ik mijn jeansbroek kan ruilen met haar zwarte broek, een goed voorteken? Blijkt dat de optredens wel een uur vertraging hebben opgelopen. Gelukkig is de sfeer goed. Die sfeer wordt er enkel maar beter op als de spanning van het optreden achter ons gelaten wordt.

Het uitwuiven van het koor uit Waren verloopt emotioneel en duurt wel een uur. Onvoorstelbaar hoe men op enkele dagen zo een hechte band kan krijgen. Na een miniconcert aan de bus spurten we naar Neerpelt waar een cameraploeg ons opwacht om een kort filmpje te maken. Kiliana groet het festival. Het wordt langzaam tijd voor ernst. We rijden naar de Grote Heide, ik volg de mama van Antje voor mij. Alleen blijkt er op een bepaald moment een bepaalde wissel gebeurd te zijn waardoor ik plots bijna een oprit van een huis oprijdt voor ik me realiseer dat er iets fout zit.

Na een telefoontje naar Frits Celis staat hij zeer snel in de kerk. We kunnen zijn wiegeliedje voor hem zingen. Reeds nu is het merkbaar dat de vermoeidheid en de veelheid van onverwerkte indrukken hun sporen nalaten. Het jonge volkje kon (donderdag/ vrijdag en zaterdag) maar niet genoeg krijgen van de festivalsfeer met als gevolg iedereen doodmoe (minder concentratie) aan ons juryoptreden begon. Wie kan het hun echter kwalijk nemen. Iedereen is dan ook dolgelukkig als blijkt dat er toch nog een eerste prijs inzat.

Waren, we kijken reeds uit naar een tegenbezoek!