Zomeractiviteit

Woensdag 18 augustus

Na enkele vermoeiende kermisdagen leek het voor sommigen wel midden in de nacht toen ze voor een afvaart van de Dommel om 10.00 uur paraat moesten staan. De zon scheen, de temperatuur leek in orde, niets stond een mooie dag in de weg. In Neerpelt kregen we een korte initiatie vooraleer we per 2 te water gelaten werden voor een tocht van 15 km naar Valkenswaard. Sturen bleek niet zo makkelijk, we maakten al snel kennis met allerlei begroeiingen op de linker- en rechteroever.

Het water van de Dommel stond vrij hoog. Onder sommige bruggen moest je zelfs plat op je rug gaan liggen om heelhuids onder de brug door te kunnen. Een eerste contact met het water deed me besluiten dat ik toch liever niet in het water wilde belanden, het leek me ijskoud.

Verbaasd over de mooie natuur vroeg ik me af waarom ik tot nu toe niet eerder dit tochtje maakte. Kortom ‘Prachtig’. We vaarden voorbij enkele koeien die zich halverwege de Dommel hadden begeven en voor ons niet van wijken wilden weten. Koeien lijken zeer angstaanjagende beesten als je ze vanuit ‘bootjes’ perspectief bekijkt.

Na enkele uren varen begon de honger zich te laten voelen. We waren dan ook zeer blij als Linda met Anouk en Lore ons met picknick stonden op te wachten. Erik en Julie die reeds een frisse duik in het water genomen hadden waren als eersten ter plekke. Erik hing als herkenningsteken zijn ‘Edelweiss’ T-shirt aan de brug te drogen. Pittig detail: na een tijdje dreef er iets vreemds in het water voorbij. Na een volledige duik in het opnieuw, natte water, kon het T-shirt nog net gered worden. Rust roest en dus moesten de boten op hun degelijkheid getest worden. Met hoeveel kan je eigenlijk in zo’n bootje zitten. Op het droge werd alles uitgeprobeerd en daarna in het water overgedaan met als gevolg...

De toon werd gezet en in het tweede deel van de tocht zou dus niemand droog blijven. Hilde, Lore en ik peddelden rustig verder als we plots geconfronteerd werden met een laag hangende tak. Welk manoeuver ik uithaalde weet ik niet maar plots viel ik achterover van het stoeltje, raakte mijn hoofd een harde balk en sloeg de boot volledig om. Al was dit de grote schrik van de voormiddag toch bleek het water niet zo koud als aanvankelijk gedacht. Met de grootste moeite slaagden we erin om de boot om te keren maar helaas bleek er nog steeds teveel water in. Varen met een boot met water bleek niet eenvoudig beter zelfs ondoenbaar. ‘De wet van de traagheid’ Gelukkig waren een aantal vissers bereid ons uit de problemen te helpen maar wat bleek… Net om de bocht stond een peloton klaar om ons... in het water te helpen.

Het tweede deel werd dus een deel waarin er heel wat afgelachen en gezwommen werd. Langzaamaan verdween de zon achter de wolken en kwam de molen van Valkenswaard in zicht. Natte kleren werden voor droge geruild en na een drankje op het terras reden we huiswaarts met enkele regendruppels op onze vooruit. Eer we goed en wel thuis waren barstte er een onweer van jewelste uit gepaard gaande met een heuse wolkbreuk; Zou het water in de Dommel nu nog meer gestegen zijn?

Donderdag 19 augustus 2004

Om 10 uur verzamelden onze jongsten zich bij mij thuis voor een dagje knutselen en spelplezier. Er werd hard gewerkt aan vijf vogels die als decor zullen fungeren tijdens ons galaconcert. Er werd geschilderd en geplakt. Na een picknick trokken we met zijn allen naar een groot maisdoolhof in Eksel daar werd de zoektocht naar een schat opgestart. Jammer genoeg kwam er door een onweersbui een vervroegd einde aan onze zoektocht. De koeienstal van de eigenaar van het maisveld bood gelukkig onderdak en gaf een speciaal tintje aan onze vluchtplaats.

Droog kwamen we terug thuis waar we ons te goed konden doen aan een lekkere BBQ. Omwille van het onstandvastige weer werd er besloten om niet in tenten maar in huis te slapen wat ‘s morgens na een serieus onweer een zeer goede beslissing bleek. De nacht was niettemin kort maar plezant. En ‘s morgens…? Die morgen kwam te snel. Eer het middag was, was er echter niets meer te bespeuren van de aangerichte ravage in huis. Met vereende krachten werd er opgeruimd en gepoetst. Na een uurtje kon je niet meer zien dat er dertig slapers in huis geweest waren.